Nawoord Maria van Daalen

NASCHRIFT
‘Voor deze week koos ik vijf gedichten uit, die voor mijn gevoel bijeen horen, dwars door tijd en literatuur en ervaringen, van vijf dichters (v). Maak taal die bij mij is, ook als ik ontheemd ben’, schreef ik. Zulke bijzondere dichters, die taal maken die van ons is, waarin we een eigen plek hebben die we vinden als we lezen en lezen.
Anne leerde ik kennen in 1993, zoveel prachtige verzen die me vergezellen in een warme vriendschap, dank je, lieve Anne!
Lela, zo groots en warm, ik kwam bij hen over huis in de late jaren tachtig, dit gedicht van haar is altijd bij me, ik neurie het vaak voor me uit als een lied.
Gertrude en ik voerden een bijzondere correspondentie, ze maakte collages en eenmaal stuurde ze me vrolijk een foto: van het gedicht dat ze had gemaakt op de deur van haar koelkast, met alleen de woorden van het magnetic poetry dat ik haar gestuurd had.
Lieke’s gedicht knipte ik uit de krant, het hangt hier al vier maanden op het prikbord in de hal, elke keer als ik er langs loop lees ik…
Babs sprak online haar ‘voorwoord’, oh die prachtige tekst, ik mompelde de woorden zacht voor me uit, en weer, en weer…

Laten we luisteren, laten we ze lezen, hun woorden, en zachtjes zingen terwijl we onderweg zijn.

Maria van Daalen
. . .